Bugün 6. bölümü tekrar izledik. Bence dizinin kendini bulmaya başladığı bölüm. Yavuz Hırsız'a bu bölümde vuruldum, İsmail Abi bu bölümden sonra kendisini bulmaya başladı. 6. Bölüm bence Leyla ile Mecnun'un koptuğu bölüm. İzleyenlerini reklamlar yoluyla değil de daha çok kulaktan kulağa toplamış, ben bu kadar seveni olduğunu bilmiyordum, İsmail Abi'nin fanları var, ah İsmail Abi de fanları olmayacak gibi de değil ki. 
Şimdi ben böyle konuşuyorum, izlemeyen biri için söylediklerim çok havada kalıyor farkındayım, çok da anlatmak istemiyorum, konu kavuşamama üzerine dermiş çatmış yuvasını, modernize bir "Leyla ile Mecnun" hikayesi gibi ama değil.. Ben bu 6. bölümde Zeynep'in diziye girmesiyle Hırsız Yavuz'un nasıl bir adam olduğunu görmeye başladım, ah nasıl da içten, Zeynep'e bakışı nasıl da güzel. Zeynep'in denizin kenarında Yavuz'a bahsettiği Sait Faik'in "Ermeni Balıkçı ve Topal Martı" öyküsünü bilmiyorum. En kısa zamanda okumayı istiyorum.
Söylemeden geçemeyeceğim, dizi feci şekilde edebiyattan besleniyor, Attila İlhan'ın "Aysel Git Başımdan" şiirinin bir iki dizesini duyunca, ah diyorum, ne güzel!
Sonra anlatım harika bak, Zeynep Yavuz'la kaşar ekmek yiyerek eve dönerken "seni yarın yine görebilecek miyim?" diye sormaz da, "yarın yine martıları dinlemeye gelecek misin?" cümlesini tercih eder, sonra öper yanağından Yavuz'un, sonra o an Yavuz olur seyirci, bir zil sesi ortalığı kaplar.
Ayrıca Zeynep çok hoş, elinde şemsiyesi, martıları dinler, Yavuz Zeynep'in evine girip tokasını çalacak kadar duygusal, Zeynep'in gözleri görmediği için yürürken önüne çıkabilecek engelleri o farkında olmadan bertaraf edecek kadar düşünceli, neyse, diyeceğim o ki, şu sıcak yaz günlerinde, ne izlesem dediğin olursa şayet, bak kolay kolay "izle" gibi önerilerde bulunan bir kimse değilim, bilirsin, ama bu diziyi bence izle, gerçekten vakit kaybı değil, sahiden sahi... 
Yorum Gönder